Een enkel verhaal

24 aug 2018 - door Jillian Chang

Jilian Chang, student in de VS over de internationale conferentie Big Hope 2 voor jonge leiders aan de Liverpool Hope University

In juli namen studenten van mijn universiteit in Holland, Michigan deel aan de Big Hope 2-conferentie in Liverpool (VK). Ook volgden we workshops over het promoten van positieve verandering. Ik nam deel aan een groep die Stories that Move gebruikte. Het project om anderen te helpen het gesprek te voeren over het stoppen van discriminatie heeft me geïnspireerd en kracht gegeven.

Ik heb voor Stories that Move gekozen omdat het werd beschreven als tool waarin verhalen worden gebruikt om discriminatie tegen te gaan. Ik denk dat een persoonlijk verhaal vaak een van de meest krachtige dingen is die iemand kan laten zien. Eerst keken we naar de levensverhalen in de online tool, om zo meer te leren over de praktische kant van het vertellen van een verhaal. Als het bijvoorbeeld gaat om een gebeurtenis, welk verhaal is dan het meest effectief om duidelijk te maken wat er echt gebeurde? We hebben ook geleerd dat je, wanneer je maar twee minuten hebt, de beste fragmenten moet kiezen.

Daarna zijn we begonnen met brainstormen over de presentatie. We besloten dat we onze eigen persoonlijke verhalen over het tegengaan van discriminatie wilden gebruiken. Ook zijn we naar het International Slavery Museum in Liverpool geweest om mensen te interviewen over hun ervaringen. Ik zal er altijd aan blijven hoe dit bezoek me herinnerde aan de vreugde en verbondenheid die bij menselijke interactie horen. Het was zo’n hoopgevende ervaring om mensen te ontmoeten die bereid waren zich kwetsbaar op te stellen en hun verhaal te delen met ons. Zonder iets over ons te weten, deelden ze verhalen over hun familie en momenten dat ze zich buitengesloten voelen of klein. Het maakte me nederig.

Toen we terugkwamen beluisterden we de verhalen opnieuw, kozen de sterkste delen en voegden fotoportretten toe. We ontworpen de tentoonstelling ‘The U in Us’ en een Facebookpagina waar we anekdotes postten en lezers vroegen dit ook te doen. Maar we wilden hen niet enkel ervaringen met discriminatie laten delen. We wilden ook hun ideeën delen met de wereld om er wat aan te doen. Ons doel was om een ruimte te creëren waar we mensen kwetsbaar kunnen laten zijn, hun stem krachtiger te maken en anderen te inspireren om actie te ondernemen. Was ons project een succes? Ik zou zeggen van wel. We hebben barrières weten te doorbreken en gesprekken op gang gebracht over hoe we de samenleving van discriminatie kunnen ontdoen. We zaten en luisterden naar verhalen van anderen, en daarom zeg ik bescheiden maar toch zelfverzekerd: ja.

Als laatste, ik voel me enorm dankbaar naar de Big Hope 2-conferentie en het Stories that Move-team. Jullie hebben ons geholpen om verandering teweeg te brengen. Ik denk dat een van de belangrijkste dingen die ik meenam naar huis – hoe egoïstisch – mijn eigen stem was. Ik werd eraan herinnerd dat ook ik, ondanks dat ik jong en vrouw ben en een donkere huidskleur heb, anderen bij elkaar kan brengen in de strijd voor gelijkwaardigheid voor ons allemaal. Eén verhaal kan sociale barrières doorbreken, iets veranderen en hoop brengen. Mijn advies? Leer de persoon die voor je zit kennen, en leer van datgene wat hij of zij te bieden heeft. Streef ernaar menselijke verbondenheid te waarderen en onthoud altijd dat verhalen je werkelijk kunnen laten bewegen.

Bekijk de Stories that Move-kaart met voorbeelden om zelf actie te ondernemen uit de hele wereld,