Mijn eigen identiteit

27 aug 2018 - door Antonia Schachl & Joana Bläsius

Joana uit Duitsland en Antonia uit Oostenrijk deden allebei een jaar vrijwilligerswerk bij de Anne Frank Stichting in Amsterdam. Na het afronden van hun middelbare school wilden ze graag met andere jongeren werken aan thema’s als racisme, discriminatie en vooroordelen. Ze kregen ondersteuning van de Duitse vredesorganisatie Sühnezeichen Friedensdienste (Actie Verzoening Vredesdienst/ASF) en de Oostenrijkse Gedenkdienst (dienst van herinnering).

Het gehele jaar hebben we ervan genoten om allerlei verschillende taken uit te voeren voor het Stories that Move-project. Maar het hoogtepunt was de uitnodiging om de tool te presenteren aan zeventien Duitse jongeren die ook in Nederland waren, als vrijwilligers voor ASF. Het thema van onze workshop was “mijn eigen identiteit”. Dat paste goed bij deze, bedachtzame, betrokken groep.

Wat maakt ons de persoon die we zijn? Welke rollen vervul ik allemaal? Wat definieert mijn identiteit? Dit waren de vragen die we onszelf stelden aan het begin van de workshop. Iedere deelnemer kreeg een papieren ster en werd gevraagd om op elke punt van de ster een rol te noteren die hem of haar beschrijft. Voorbeelden hiervan zijn: optimist, activist, democraat, vriend, ruimdenkend, vegetariër, dagdromer. Deze opdracht is een Stories that Move-activiteit uit het leerpad Zien en zijn.

Het vinden van zeven verschillende rollen en identiteiten die onszelf beschrijven was best wel uitdagend. Maar aan het eind hadden we een mooi aantal voorbeelden die een goed startpunt vormden voor een discussie. Nadat we de woorden op onze sterren hadden gedeeld, spraken we over het kiezen voor bepaalde rollen, hoe rollen veranderen in de loop van ons leven, en of sommige rollen misschien nooit zullen veranderen.

We hoorden het verhaal van Wael en Laurens – een Syrische vluchteling woonachtig in Berlijn en een Nederlandse jonge transgender man. Zij vertelden in korte video’s in de tool over hun identiteit. We deelden onze gevoelens hierover met elkaar en vroegen iedereen om één woord te kiezen om hun emotie bij ieder verhaal te beschrijven. Daarna gingen we op zoek naar overeenkomsten en verschillen in de twee verhalen.

We sloten af met een levendige discussie over de stelling: je zou altijd moeten laten zien wie je bent. De deelnemers positioneerden zichzelf langs een ‘meningslijn’ van ‘helemaal mee eens’ naar ‘helemaal mee oneens’. De meesten stonden aan de helemaal mee eens-kant. Hoewel iedereen vond dat het afhangt van de situatie hoeveel je van jezelf kunt of wilt laten zien.

Toen het debat op een goede manier verderging zonder onze begeleiding, voelde dat als een groot succes en een goed moment om onze workshop na drie uur te beëindigen.

We moedigden de deelnemers aan om de toolbox te gebruiken in hun eigen projecten met jongeren. Het was fantastisch om achteraf te horen dat Emma, een vrijwilliger bij het antidiscriminatiebureau Radar in Rotterdam, dit al gedaan heeft. Nog een klein succes!