Moja własna tożsamość

27 sie 2018 - przez Antonia Schachl & Joana Bläsius

Joana z Niemiec i Antonia z Austrii zdecydowały się na jeden rok zostać wolontariuszkami dla Anne Frank House w Amsterdamie. Obydwie decyzję podjęły po zakończeniu liceum. Joana współpracuje z niemiecką organizacją pokojową Aktion Sühnezeichen Friedensdienste (Akcja Znaku Pokuty – Służby dla Pokoju), a Antonia z austryjackim Gedenkdienst (Austriacką Służbą Pokoju). Wyjazd na wolontariat motywowały chęcią walki z rasizmem, dyskryminacją i uprzedzeniami.

Rok, który spędziłyśmy na wykonywaniu różnego rodzaju zadań dla zespołu Stories that Move, uważamy za bardzo udany. Najbardziej podobała nam się możliwość zaprezentowania narzędzia siedemnastu młodym Niemcom, którzy również byli wolontariuszami ASF w Holandii. Nasze warsztaty skupiały się na temacie tożsamości, co świetnie pasowało do naszej refleksyjnej, zaangażowanej grupy.

Co sprawia, że jesteśmy tacy, a nie inni? Jakie role pełnimy? Co definiuje naszą tożsamość? To pytania, które zadałyśmy na początku naszych warsztatów. Każdy z uczestników otrzymał papierową gwiazdę i został poproszony o wpisanie w jej rogi „ról”, które by go definiowały, wśród nich można było znaleźć, np.: optymistka, aktywistka, demokrata, przyjaciel, wegetarianka, marzyciel. Ćwiczenie to pochodzi ze ścieżki Widzieć i być w Stories that Move.

Znalezienie siedmiu różnych „ról” lub „etykiet”, które by nas definiowały, nie było prostym zadaniem. Jednak wykonane ćwiczenie wspaniale odzwierciedliło naszą różnorodność oraz stanowiło punkt wyjścia do dyskusji. Po tym jak podzieliliśmy się na forum słowami, które zapisaliśmy na naszych gwiazdach, rozmawialiśmy na temat tego, że niektóre „role” możemy wybrać oraz, że część zmieni się pod wpływem czasu, inne zaś pozostaną niezmienne.

Następnie wysłuchaliśmy historii Waela i Laurensa, którzy w klipach filmowych umieszczonych w Stories that Move, opowiadają o swojej tożsamości. Staraliśmy się odpowiedzieć na pytanie jakie emocje wywołały w nas ich zwierzenia. Wael jest syryjskim uchodźcą mieszkającym w Berlinie, Laurens – holenderskim, transpłciowym mężczyzną. Uczestnicy warsztatów mieli za zadanie nie tylko podzielić się emocjami wywołanymi przez klipy, ale również spróbować znaleźć cechy wspólne dwóch opowieści i różnice pomiędzy nimi.

Warsztaty zakończyły się żarliwą dyskusją na temat tego, czy zawsze powinniśmy pokazywać kim jesteśmy. Uczestnicy mieli ustawić się na „linii opinii”, której jeden koniec oznaczał zdecydowaną zgodę, a drugi – zdecydowaną niezgodę. Większość z nich stała bliżej pierwszego z krańców, choć wszyscy zgadzali się, że to jak bardzo chcemy lub możemy pokazywać naszą tożsamość jest zależne od sytuacji.

Moment, w którym dyskusja nie wymagała moderacji z naszej strony był dla nas idealnym zwieńczeniem trwających trzy godziny warsztatów.

Udało nam się zachęcić uczestników zajęć do korzystania z narzędzia w ramach swojej własnej pracy z młodymi ludźmi. Jedna z uczestniczek, Emma, wolontariuszka w organizacji pozarządowej o antydyskryminacyjnym profilu – Radar, przeprowadziła już warsztaty w oparciu o Stories that Move. Dla nas to kolejny mały sukces!